Gronkowce są to patogeny bakteryjne człowieka, odpowiedzialne za wiele chorób oraz kolonizację skóry i błon śluzowych. Co więcej, gronkowiec wytwarza enterotoksynę, której nie niszczy nawet wysoka temperatura. Zatrucie toksyną gronkowca złocistego może być równie groźne, co samo zakażenie bakterią. Gronkowiec atakuje zarówno ludzi jak i zwierzęta. Czasem wystarczy chwilowe obniżenie odporności i osłabienie układu immunologicznego, żeby gronkowiec wniknął do organizmu, powodując często groźne dla życia, dolegliwości.
Gronkowcem można zarazić się na wiele sposobów: drogą kropelkową, poprzez przedmioty codziennego użytku, krew. Objawy zakażenia tą bakterią są bardzo różne, zależne od charakteru rozwijającej się choroby. Obecnie znane są 32 gatunki gronkowców, z których 16 wyizolowano z zakażeń od ludzi. Głównym rezerwuarem gronkowca złocistego jest człowiek, a najczęściej zasiedlane części ciała to: przedsionek nosa, nosogardło, okolice odbytu, skóra granicząca z włosami głowy i okolice szczęki. Szacuje się, że aż 10-50 proc. całej populacji jest nosicielami bakterii, było nim w przeszłości lub dopiero będzie.
Jakie zakażenia/zapalenie wywołuje gronkowiec złocisty?
Gronkowiec złocisty wywołuje różne infekcje dróg oddechowych, choroby skóry i zapalenie: płuc, mięśnia sercowego, opon mózgowych, żył, oraz zakażenia: układu kostnego oraz ropnie narządowe. Choroba ta dotyka w dużej mierze grupę ludzi, która ma znacznie osłabiony układ odpornościowy, czyli: matki karmiące, dzieci, narkomani czy po prostu chorzy.
Objawy zakażenia gronkowcem
Gronkowiec złocisty jest bardzo inwazyjną bakterią i w zależności od miejsca, w którym zlokalizowane jest zakażenie, może powodować bardzo różne dolegliwości o odmiennych objawach. Zwykle wyróżniamy zakażenia skóry oraz tkanek podskórnych i miękkich oraz zakażenia układowe.
Toksyny gronkowca złocistego
Gronkowiec jest groźny również ze względu na fakt, że wydziela szereg bardzo szkodliwych dla człowieka toksyn. Enterotoksyny gronkowca rozwijają się w zakażonym jedzeniu. Niestety, są bardzo odporne na wysokie temperatury – nie rozkłada ich nawet gotowanie czy pieczenie. Co gorsza, enterotoksyna w ogóle nie wpływa na walory smakowe czy zapachowe pokarmu, więc nie można w żaden sposób ocenić, czy dana żywność jest nią skażona. Gronkowiec dobrze rozwija się w produktach mięsnych i nabiale. Spożycie enterotoksyn prowadzi do zatrucia pokarmowego.
Rodzaje gronkowca:
Gronkowiec: zatrucie pokarmowe
Gronkowce lubią żywność przeterminowaną, pochodzącą z uszkodzonych opakowań lub niewłaściwie mrożoną. Bakterie możemy przenieść też na brudnych rękach. Tymi drogami łatwo o zatrucie pokarmowe. Jego charakterystyczne objawy to: bóle brzucha, wymioty, biegunka oraz gorączka.
Gronkowiec skórny
Gronkowce często wywołują choroby skóry. Pojawiają się wtedy zakażenia, pęcherze, trądzik, ropne guzki (czyraki) lub jęczmienie. Takie zmiany skórne niejednokrotnie swędzą lub bolą. Najczęstsze choroby skóry, którym winne są gronkowce to: zapalenie mieszków włosowych, figówka gronkowcowa (zapalenie mieszków włosowych na twarzy lub głowie, czyraki, ropnie mnogie, a u noworodków liszajec pęcherzowy.
Gronkowiec: zakażenie układu oddechowego
Bakterie często lubią atakować układ oddechowy tuż po przejściu infekcji wirusowej, kiedy organizm jest osłabiony. Dlatego, jeśli przeziębienie lub grypa się przedłużają lub ich objawy się zaostrzają, natychmiast należy skontaktować się z lekarzem. Najczęstsze choroby wywoływane przez gronkowce to: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie tchawicy, zapalenie migdałków, zapalenie ucha.
Przebieg zakażenia gronkowcem złocistym
Do zakażenia gronkowcem złocistym dochodzi w prosty i łatwy sposób. Aby doszło do zakażenia wystarczy nawet niewielkie zranienie, które powoduje, że do krwi i tkanek dostają się bakterie gronkowca. Również spożywanie zakażonych pokarmów czy płynów jest bardzo niebezpieczne. Oprócz tego chory może zarazić się gronkowcem przez drogę kropelkową i kontakty płciowe.
Leczenie gronkowca
Gronkowiec złocisty leczy się stosując antybiotyki. Niestety, wiele szczepów wytwarza toksynę panicylazę, dzięki której bakterie są odporne na penicylinę. Niektóre szczepy powodują również odporność na inne rodzaje antybiotyków. Bardzo istotną rolę odgrywa także wzmacnianie odporności organizmu. Zaleca się w tym celu: różne preparaty (naturalne i nie tylko), stosowanie odpowiedniej diety, leczenie do samego końca wszelkich dolegliwości, unikanie papierosów/alkoholu, odpoczynek i odpowiednia ilość snu.
Diagnoza gronkowca
Aby zdiagnozować gronkowca złocistego należy wykonać badanie: krwi, moczu lub tkanki skażonego obszaru, w celu wykrycia obecności bakterii gronkowca. W razie znalezienia bakterii gronkowca przeprowadzane są dalsze badania w celu sprawdzenia, który antybiotyk będzie skuteczny.
