Aseksualizm to orientacja seksualna charakteryzująca się brakiem lub niskim poziomem zainteresowania seksem. Osoby aseksualne nie doświadczają pożądania seksualnego wobec innych osób.
Aseksualizm – czym właściwie jest?
Aseksualizm to orientacja seksualna, w której osoby nie odczuwają trwałego i silnego pożądania seksualnego do innych ludzi. Ludzie aseksualni mogą odczuwać romantyczne uczucia i chęć tworzenia bliskich relacji z innymi, ale nie czują potrzeby fizycznej intymności. Aseksualizm jest często mylony z brakiem aktywności seksualnej, jednak jest to niezależne zjawisko od aktywności seksualnej i może występować zarówno u osób w związkach jak i u singli.
Aseksualność jest częścią spektrum orientacji seksualnych i jest uważana za naturalną i normalną formę ludzkiej seksualności. Warto zaznaczyć, iż aseksualizm dzieli się na kilka rodzajów:
- Pierwotny aseksualizm – stan, w którym osoba nie odczuwa nigdy lub prawie nigdy popędu seksualnego.
- Wtórny aseksualizm – stan, w którym popęd seksualny znika po pewnym czasie u osób, które wcześniej go doświadczały.
- Kompromisowy aseksualizm – stan, w którym osoba może odczuwać popęd seksualny, ale nie potrzebuje go w relacjach z innymi ludźmi.
- Wybiórczy aseksualizm – stan, w którym osoba może odczuwać popęd seksualny tylko w określonych sytuacjach lub wobec określonych osób.
Jak są przyczyny aseksualizmu?
Przyczyny aseksualizmu nie są do końca poznane i mogą mieć różne podłoża, w tym:
- biologiczne,
- psychologiczne
- społeczne
Niektórzy ludzie urodzili się z mniejszym niż przeciętnym popędem seksualnym, inni mogą mieć zaburzenia hormonalne lub nerwowe. Często też przyczyny aseksualizmu związane są z przeżyciami emocjonalnymi, np. traumą seksualną, negatywnymi doświadczeniami związanymi z seksem lub konfliktem wewnętrznym związanym z własną orientacją seksualną. W wielu przypadkach aseksualizm jest traktowany jako normalna i naturalna orientacja seksualna, a nie jako choroba czy zaburzenie.
Jak objawy daje aseksualizm?
Aseksualizm to trudność lub brak poczucia przyciągania seksualnego do innych ludzi. Osoby aseksualne mogą odczuwać brak zainteresowania seksem, nie chcieć uprawiać seksu, a także nie czerpać przyjemności z aktywności seksualnej. Mogą też czuć się nieswojo w sytuacjach związanych z seksualnością i unikać ich. Jednakże, warto podkreślić, że każdy indywidualnie może definiować swoją seksualność i nie ma jednoznacznych objawów aseksualizmu.
Czy osoby aseksualne mogą tworzyć związki?
Tak, osoby aseksualne mogą tworzyć związki, chociaż ich potrzeby seksualne są zazwyczaj znacznie mniejsze niż u osób seksualnych. W związku z tym, że aseksualizm jest orientacją seksualną, a nie zaburzeniem, osoby aseksualne mają takie same potrzeby emocjonalne i romantyczne jak osoby seksualne i mogą tworzyć satysfakcjonujące związki emocjonalne i romantyczne z innymi osobami.
Jednak z uwagi na różnice w potrzebach seksualnych, ważne jest, aby zarówno osoby aseksualne, jak i ich partnerzy byli w pełni świadomi tych różnic i byli w stanie znaleźć rozwiązania, które będą dla nich obu satysfakcjonujące.
Aseksualizm a brak zainteresowania seksem – jakie są różnice?
Aseksualizm to orientacja seksualna, polegająca na braku lub bardzo niskim poziomie poczucia seksualnego przyciągania do innych ludzi, natomiast brak zainteresowania seksem to zjawisko, które może występować u osób z różnych powodów, takich jak depresja, lęki, problemy hormonalne, choroby fizyczne, czy też po prostu brak ochoty na aktywność seksualną z różnych przyczyn. Aseksualizm jest trwałą cechą, natomiast brak zainteresowania seksem może być czasowy lub okazjonalny.
Aseksualizm a zaburzenia seksualne – różnice
Aseksualizm to orientacja seksualna, w której osoba nie doświadcza pożądania seksualnego wobec innych osób. Zaburzenia seksualne natomiast dotyczą problemów z funkcjonowaniem seksualnym, takich jak zaburzenia erekcji, ejakulacji, orgazmu, lub brak lub zmniejszenie pożądania seksualnego. Aseksualizm nie jest uważany za zaburzenie seksualne, ponieważ nie stanowi problemu dla osoby aseksualnej, a jedynie opisuje jej naturalną orientację seksualną.
Czy aseksualizm można leczyć?
Aseksualizm nie jest chorobą ani zaburzeniem psychicznym, dlatego nie jest traktowany jako stan wymagający leczenia. Osoby aseksualne mogą potrzebować pomocy w radzeniu sobie z trudnościami związanymi z nierozumieniem ze strony innych ludzi, ale samo odczucie braku seksualnej atrakcji nie jest uznawane za stan wymagający terapii. Warto dodać iż nie ma jednoznacznej terapii, która pomoże w leczeniu aseksualizmu, ponieważ jest to orientacja seksualna, a nie zaburzenie.
Nie ma potrzeby leczenia, jeśli osoba aseksualna nie odczuwa dyskomfortu i funkcjonuje dobrze w swoim życiu codziennym. Osoby, które doświadczają stresu lub innych trudności związanych z aseksualizmem, mogą skorzystać z terapii psychologicznej lub grup wsparcia, aby pomóc im zrozumieć i zaakceptować swoją orientację seksualną.
Jak żyć z osobą aseksualną?
Życie z osobą aseksualną wymaga zrozumienia i akceptacji jej orientacji seksualnej oraz znalezienia kompromisu, który będzie satysfakcjonujący dla obu partnerów. Warto porozmawiać z partnerem aseksualnym o jego potrzebach i oczekiwaniach w związku, a także wypracować rozwiązania, które pozwolą zaspokoić potrzeby intymne obojga partnerów, na przykład poprzez nie-seksualne formy bliskości i intymności, takie jak czułe dotykanie, przytulanie, romantyczne randki czy rozmowy o uczuciach i emocjach.
Ważne jest także szanowanie granic i potrzeb partnera aseksualnego, nie narzucanie mu swojego punktu widzenia i nie oczekiwanie od niego zmiany swojego sposobu bycia.
