Dziś parę słów na temat działalności nieewidencjonowanej. Jest to dość nowe pojęcie wprowadzone w kwietniu 2018 r. ustawą Prawo przedsiębiorców. Jeśli zastanawiasz się, czym jest działalność nieewidencjonowana potocznie zwana również „nierejestrową”, „niskoprzychodową” lub „drobną” to ten artykuł jest właśnie dla Ciebie!
Działalność nieewidencjonowana zawiera swoją opisową definicję w art. 5 Prawa przedsiębiorców. Chociaż uregulowanie to znalazło się w ustawie, która w nazwie ma przedsiębiorcę, to nie jest uważana za działalność gospodarczą. Prowadzenie działalności nieewidencjonowanej nie rodzi obowiązku wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej [dalej” CEIDG”] i związanym z tym obowiązkiem rozliczania się z urzędem skarbowym, jako przedsiębiorca, czy zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne.
Rozwiązanie to powstało zapewne z myślą o osobach, które okazyjnie lub trwale uzyskują niewielkie dochody, które dotąd nie były przez nich nigdzie rozliczane.
Jakie usługi możemy oferować przy działalności nieewidencjowanej ?
Do takich osób można przykładowo zaliczyć osoby udzielające korepetycji, sprzedające sezonowe płody rolne, kwiaty lub sprzedające własne wyroby tzw. „handmade”, osoby sprzątające lub wykonujące drobne prace.
Warunkiem prowadzenia działalności nieewidencjonowanej jest spełnienie trzech przesłanek
- podmiotowej,
- przychodowej,
- formalnej
- Przesłanka podmiotowa ogranicza prowadzenie działalności nieewidencjonowanej tylko do osób fizycznych i to takich, które nie posiadają aktualnego wpisu w CEIDG. Spółki kapitałowe, spółki osobowe jak i wspólnicy spółki cywilnej zostali wyłączeniu z kręgu podmiotów uprawnionych do sprawdzenia działalności nieewidencjonowanej.
- Przesłanka przychodowa ogranicza uznanie za działalność nieewidencjonowaną tylko taką działalności, która nie przynosi miesięcznie przychodu większego niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Osiągnięcie w którymkolwiek miesiącu 2019 roku przychodu przekraczającego 1.125,00 złotych, będzie zatem dyskwalifikowało uznanie prowadzonej działalności za działalności nieewidencjonowaną. Prowadzenie działalności z osiąganymi przychodami przekraczającymi miesięcznie wyżej wskazaną kwotę będzie rodziło po stronie osoby fizycznej obowiązek zgłoszenia prowadzonej działalności do CEIDG. Przychody z działalności nieewidencjonowanej należy ujawnić w deklaracji podatkowej PIT 36.
- Przesłanka formalna, zwana również temporalną ogranicza prowadzenie działalności nieewidencjonowanej do grona osób, które faktycznie niewykonywany działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy. W dacie wejścia w życie ustawy działalność nieewidencjonowana niedostępna byłaby, więc dla osób, które pomiędzy 29.04.2013 r. a 29.04.2018 r. prowadziły działalność gospodarczą i posiadały wpis do CEIDG. Rygor ten został jednak złagodzony w przepisach wprowadzających ustawę prawo przedsiębiorców. Zgodnie, bowiem z art. 195 ustawy wprowadzającej, działalność nieewidencjonowaną mogą prowadzić osoby fizyczne, które w okresie ostatnich 12 miesięcy przed wejściem w życie ustawy Prawo przedsiębiorców nie były wpisane do CEIDG. Przepis ten otwiera, więc możliwość prowadzenia działalności nieewidencjonowanej dla wszystkich, którzy począwszy od 29.04.2017 r. nie posiadali aktywnych wpisów w CEIDG.
Spełnianie powyższych przesłanek pozwala na prowadzenie działalności bez zgłoszenia wpisu do CEIDG, ale jednocześnie nie zabrania zgłoszenia danych do ewidencji, jeśli wolą osoby fizycznej będzie ujawnienie tego.
Ważnym aspektem dla działalności nieewidencjonowanej są również wprowadzone wyłączenia. Działalność nieewidencjonowana nie może być prowadzona przy wykonywaniu działalności gospodarczej wymagającej koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru działalności rejestrowanej. Wyłączona, zatem została przykładowo działalność związana ze sprzedażą alkoholu, wykonywanie przewozów, prowadzenie kursów doszkalających, świadczenie usług turystycznych, działalność detektywistyczna czy ochrona.
Działalność nierejestrowania a pozostałe przepisy dotyczące przedsiębiorców
Prowadzenie działalności nieewidencjonowanej nie zwalnia jednak od przestrzegania innych przepisów dotyczących przedsiębiorców. Pomimo, iż działalność ta nie jest uznawana za działalność gospodarczą na gruncie ustawy Prawo przedsiębiorców, o czym mówi wprost art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców, to kodeks cywilny już takiego wyłączenia nie dokonuje. Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego osoba prowadząca działalność nieewidencjonowaną będzie traktowana jak przedsiębiorca, szczególnie, jeśli chodzi o jej relacje z konsumentami, w tym przede wszystkim roszczenia związane z rękojmią czy prawem odstąpienia od umowy zawartej na odległość. Osoby prowadzące działalność nieewidencjonowaną na gruncie Kodeksu cywilnego zobowiązane są również do zachowania należytej staranności przy wykonywaniu swoich czynności.
Działalność nieewidencjonowana może być również problematyczna, dla osób które świadczą usługi na rzecz innych podmiotów i wykonują to w sposób stały. Taka działalność w razie kontroli organów państwowych może zostać zakwestionowana i uznana za świadczenie pracy, co spowoduje nałożenie na kontrahenta osoby prowadzącej działalność nieewidencjonowaną obowiązek odprowadzenia składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotnych.
Osoby zamierzające podjąć ten rodzaj działalności, powinny każdorazowo przed jej rozpoczęciem dokonać rozeznania w obowiązujących przepisach dotyczących określonej działalności, w szczególności w zakresie obowiązku prowadzenia kasy fiskalnej czy innych wynikających z pozostałych przepisów prawa. https://www.facebook.com/radcaJBK/
