Spośród wszystkich stosowanych obecnie metod leczenia niepłodności i wspomagania rozrodu za zdecydowanie najskuteczniejszą uważa się zapłodnienie pozaustrojowe in vitro. Większość osób myśli, że in vitro to tylko jeden rodzaj zabiegów, tymczasem obecnie w klinikach medycznych, które specjalizują się w leczeniu niepłodności stosowanych jest kilka różnych rodzajów in vitro. W naszym artykule opisujemy 4 najczęściej stosowane metody in vitro i wskazujemy, jakie mogą być zalecenia do wybranie właśnie ich.
Dlaczego istnieje kilka różnych rodzajów zabiegów n vitro?
In vitro jest z powodzeniem stosowane w leczeniu niepłodności już od wielu lat. Pierwszy człowiek, który pojawił się na świecie dzięki przeprowadzeniu wcześniej zapłodnienia pozaustrojowego urodził się w Wielkiej Brytanii, w 1978 roku, czyli już ponad 40 lat temu. Później in vitro oczywiście stale ewoluowało i metoda była udoskonalana w taki sposób, żeby jeszcze bardziej zwiększyć szanse korzystających z niej kobiet na zajście w ciążę. Obecnie w najlepszych klinikach, w których przeprowadza się leczenie pacjentów, mających problemy z doprowadzeniem do zajścia w ciążę, czyli z niepłodnością, stosuje się aż 4 metody in vitro. Na czym dokładnie polega każda z nich? Czym się od siebie różnią?
Zapłodnienie in vitro IVF
Jest to najstarsza metoda zapłodnienia in vitro.
Jak tłumaczy nasz rozmówca, lekarz specjalista z Centrum Leczenia Niepłodności Angelius w Katowicach: „W metodzie IVF pobrane wcześniej komórki jajowe są umieszczane i inkubowane wraz z pobranymi od partnera plemnikami. Dzięki temu plemniki mogą samodzielnie penetrować komórki jajowe i je zapładniać. Obecnie ta metoda zapłodnienia in vitro jest stosowana już niemal wyłącznie w przypadku kobiet, u których stwierdzono niepłodność mechaniczną, czyli w przypadku niedrożności lub całkowitego braku jajowodów”.
Skuteczność zapłodnienia in vitro metodą IVF zależy przede wszystkim od ilości i jakości pobranych od pacjentki komórek jajowych.
Mikroiniekcja plemnika do komórki jajowej ICSI
Metoda ICSI tym się różni od IVF, że w tym przypadku wyselekcjonowany wcześniej z nasienia dawcy plemnik jest wstrzykiwany do komórki jajowej, czyli nie dochodzi do naturalnego zapłodnienia podczas inkubacji. Ta metoda in vitro jest stosowana przede wszystkim w przypadku leczenia niepłodności spowodowanej czynnikiem męskim, jednak stosuje się ją również w przypadku nieudanych wcześniej prób zapłodnienia metodą IVF oraz w przypadku immunologicznych przyczyn niepłodności.
Docytoplazmatyczne podanie wyselekcjonowanego morfologicznie plemnika IMSI
Podobną do ICSI metodą zapłodnienia in vitro są zabiegi IMSI, czyli docytoplazmatyczne podanie wyselekcjonowanego morfologicznie plemnika. W tej metodzie również plemnik jest wprowadzany bezpośrednio do komórki jajowej, ale zanim się to stanie, wykonuje się jeszcze dokładniejszą selekcję, poprzez szczegółową ocenę morfologii. Zanim dokona się wszczepienia plemnika do komórki jajowej, najpierw ocenia się kształt plemnika, a później liczbę, jakość i rozmieszczenie wakuoli. Ocenę tą dokonuje się z użyciem mikroskopu optycznego z cyfrowym torem obrazowym, który umożliwia powiększenie obrazu nawet 6000-krotnie!
W porównaniu z metodą ICSI, w metodzie IMSI znacznie zmniejsza się ilość poronień u kobiet, u których partnerów w badaniu nasienia stwierdzono zaburzenia morfologii plemników lub teratozoospermię, czyli zwiększoną liczbę plemników w ejakulacie o nieprawidłowej budowie morfologicznej.
Zabiegi MESA – ICSI, TESE-ISCI
W przypadku niepłodności męskiej związanej z azoospermią, czyli brakiem plemników w nasieniu, możliwe jest przeprowadzenie zabiegu in vitro po pobraniu plemników nie z nasienia, tylko z najądrzy lub jąder. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. U dużej ilości pacjentów, nawet jeżeli badanie nasienia wykaże azoospermię, możliwe jest uzyskanie zdolnych do zapłodnienia komórki jajowej plemników z najądrza metodami chirurgicznymi.
