Opryszczka, to bardzo powszechna choroba, która najczęściej dotyczy okolicy ust, a dokładnie warg. Niestety, ale zakażenie wirusem opryszczki, wiąże się z jego obecnością w organizmie do końca życia. Jest to choroba infekcyjna, a wirus, który ją wywołuje należy do grupy wirusów Herpes. Jak skutecznie radzić sobie z opryszczką?
Opryszczka – co to takiego?
Opryszczka, to nic innego, jak wykwit skórny, który najczęściej lokalizuje się w obrębie czerwieni wargowej. Zmianę wywołuje wirus z grupy Herpes. Jest to ta sama grupa wirusów, do której należy na przykład wirus ospy i półpaśca. Istnieją dwa typy opryszczki: HSV-1, HSV-2. Pierwszy z nich odpowiada za infekcje powstałe w okolicy twarzy, jamy ustnej czy górnej części ciała. Natomiast HSV-2 wywołuje objawy głównie w okolicach narządów płciowych. Zakażenie wirusem opryszczki równa się z jego nosicielstwem do końca życia.
Choć opryszczka sama w sobie nie jest szkodliwa, może powodować poważne dla zdrowia powikłania. Dodatkowo szpeci, bo jej wygląd nigdy nie jest estetyczny i zazwyczaj pojawia się w najmniej odpowiednim momencie. Zmiana wiąże się także z nieprzyjemnymi dolegliwościami. Jednak można stosować odpowiednie preparaty:
- doustne – w postaci tabletek,
- miejscowe – w postaci żelów, kremów czy maści.
Powstanie opryszczki
Wirus, który dostał się do organizmu, pozostaje w nim w stanie uśpienia już do końca życia. Za jego reaktywację odpowiedzialne są przeróżne czynniki, wskutek których dochodzi do opryszczkowego zapalenia skóry, błon śluzowych lub innych narządów. Jednak aby taka opryszczka się pojawiła, potrzebuje ona odpowiednio sprzyjających warunków, które w głównej mierze związane są ze spadkiem odporności i stresem, są to m.in.:
- infekcje w obrębie dróg oddechowych
- odwodnienie
- zbyt długie przebywanie na słońcu
- ciąża
- menstruacja
- urazy mechaniczne wokół ust
- niedożywienie
Okres, który kojarzy się ze słabą odpornością, to przede wszystkim okres jesienno-zimowy oraz zimowo-wiosenny. W tym czasie należy zadbać o swój układ odpornościowy, spożywać dużą ilość wody i przyjmować odpowiednią dawkę witamin. Dodatkowo, można zabezpieczać usta ochronnymi pomadkami, a skórę wokół nich kremem.
Jak wyglądają objawy infekcji?
Uaktywniony wirus opryszczki zaczyna wędrować po organizmie. Pacjent zaczyna odczuwać nieprzyjemne dolegliwości, do których należą m.in.: świąd, mrowienie, pobolewanie i pieczenie w okolicy ust. Lada moment tworzy się grudka, która sprawia, że usta w miejscu pojawienia się zmiany są opuchnięte. Następnie na linii czerwieni wargowej zaczynają pojawiać się liczne pęcherzyki, które wypełnione są płynem surowiczym. Taki stan opryszczki utrzymuje się kilka dni. Później pęcherzyki będą samoistnie pękać, a powstała rana rozpoczyna proces gojenia się.
Na nowy wykwit należy zwracać szczególną uwagę, bowiem przez nieuwagę i brak higieny, wirus można w łatwy i szybki sposób przenieść na inne narządy, np. gałki oczne. Nie zaleca się też dotykania opryszczki, ponieważ może utrudniać to jej proces gojenia. W przypadku notorycznego rozdrapywania pęcherzyków czy strupków, trzeba liczyć się z powstaniem blizny. Jednoznacznie nie zostało określone, ile trwa okres obecności opryszczki na ustach, bo jest to kwestia indywidualna. W zależności od organizmu oraz wdrożonego leczenia, jej obecność może wynosić od kilku, do nawet kilkunastu dni.
Leczenie opryszczki
Opryszczka zazwyczaj ustępuje samoistnie, jeśli oczywiście nie pojawią się powikłania związane z zakażeniem. Jednak aby w jakimś stopniu przyspieszyć proces gojenia się opryszczki, można zastosować dostępne w aptekach preparaty – doustne i miejscowe. Leki na opryszczkę zawierają w swoim składzie acyklowir, a owa substancja hamuje namnażanie się wirusa. Lekarstwo najbardziej skuteczne będzie w momencie, kiedy zastosujemy je od razu po wystąpieniu pierwszych objawów. Można również zastosować przeznaczone do opryszczki maści i żele, które stosowane są miejscowo.
Opryszczka nie jest niebezpieczna, do momentu, kiedy nie zaczynają pojawiać się inne dolegliwości, np. gorączka, powiększone węzły chłonne. W tym przypadku należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym. Niepokojące może być również nieustępowanie opryszczki, pomimo długo trwającego już, samodzielnego leczenia.
