Nosówka u kota, to wirusowa choroba, która atakuje górne drogi oddechowe. Znana także po terminem kociego kataru, panleukopenia lub koci tyfus. Choroba jest niezwykle groźna dla życia i zdrowia naszych czworonożnych pupili.
Nosówka u kota
Dolegliwość, o której mowa, jest chorobą wirusową, na której zachorowanie najbardziej podatne są kocięta w wieku około 2 – 5 miesięcy życia. Nie wyklucza się jednak zachorowania na nosówkę przez dorosłe osobniki. Ponieważ choroba jest wysoce zakaźna, występuje na całym świecie i niestety, ale jest bardzo groźna dla życia oraz zdrowia kotów. Za wywołanie choroby odpowiedzialny jest wirus panleukopenii kotów (FPV).
Zlekceważony oraz nieleczony, może doprowadzić nawet do śmierci pupila. Koci katar swoimi objawami przypomina przeziębienie u ludzi, jednak mimo wszystko jest poważną chorobą, która negatywnie wpływa na samopoczucie oraz zdrowie zwierzęcia. Podczas choroby występuje zapalenie górnych dróg oddechowych od jamy nosowej, aż po same oskrzela, a nawet oczy. Mimo że choroba nazywana jest wirusową, w niektórych przypadkach może dojść nadkażenia bakteryjnego i groźnych powikłań.
Koci katar – objawy
Warto wiedzieć, że objawów nosówki może być wiele, a wszystko zależy od konkretnego przypadku oraz odporności czworonoga. Silny organizm lepiej poradzi sobie z chorobą, więc cierpienia znacznie się zmniejszą. Jednak kiedy organizm kota jest słaby, wirus może wywołać bardzo złe samopoczucie, co odbije się na jego normalnym funkcjonowaniu. Wydawać się może, że objawy nosówki są charakterystyczne, ale tak nie jest.
Wszystko zależy od osobnika, jego odporności oraz układu immunologicznego. Objawy nosówki mogą być bardzo zróżnicowane, ale istnieje kilka charakterystycznych objawów, na które właściciele czworonogów powinni zwrócić szczególną uwagę:
- brak apetytu
- depresja
- ropny wypływ z oczu i nosa
- zaprzestanie pielęgnacji futra
- gorączka
- niechęć do poruszania się
- utrata chęci do zabawy
- wymioty oraz biegunka
- odwodnienie
Przyczyny występowania nosówki u kota
Nosówkę wywołuje zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1), i należy on do tej samej rodziny, co wirus opryszczki pospolitej ludzi i wirus ospy wietrznej. Jednak przyczyną wystąpienia nosówki u kota, może być także zakażenie kaliciwirusem kotów (FCV-1). Sam wirus lokalizuje się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, w moczu i kale.
Do zakażenia dochodzi:
- poprzez bezpośredni kontakt z chorym kotem
- poprzez korzystanie z wspólnej kuwety bądź pokarmu i legowiska z chorym kotem
- poprzez kontakt pośredni, kiedy właściciel przyniesie wirusa na odzieży lub butach
- w czasie ciąży
- podczas krycia
Ważne jest to, że najbardziej narażone na zachorowanie są najmłodsze kocięta. Tracą one odporność matki, przy czym nie do końca wykształtowały swoją. Podobnie jest z czworonogami przebywającymi w dużych skupiskach, np. hodowle, schroniska.
Leczenie kociego kataru
Z uwagi na to, że koci katar przyjmuje charakter wirusowy, leczenie we wczesnym stadium choroby, może nie obejmować antybiotykoterapii. Lekarz weterynarii najprawdopodobniej zaproponuje podanie leków przeciwzapalnych, które zredukują stan zapalny w organizmie. W zaawansowanym stadium choroby, antybiotykoterapia jest konieczna, i stosuje się ją w celu zapobiegnięcia powikłaniom bakteryjnym.
W większości przypadków stosuje się też krople do oczu, ponieważ choroba powoduje wysięk z oczu oraz infekcje rogówki. Koniecznym oraz niezbędnym krokiem w walce z wirusem jest dokładne przestrzeganie zasad higieny. Zadaniem właściciela jest usuwanie wydzieliny ze spojówek i nosa kota, dokładne czyszczenie misek oraz kuwety, a także mycie rąk po każdym kontakcie z kotem. Sytuację poprawić może także wilgotność powietrza.
Dzięki temu zaschnięta wydzielina zostanie usunięta z nosa oraz ułatwi oddychanie kotu. Podczas choroby, dla kota najważniejsza jest cisza oraz spokój. Powinien on dużo odpoczywać oraz mieć stały dostęp do świeżej wody. Kluczem do sukcesu jest także izolacja pupila od pozostałych zwierząt, które mogą być potencjalnym źródłem zakażenia.
Dolegliwości najczęściej ustępują po okresie kilku tygodni, przy czym niektóre koty już do końca życia mogą być nosicielami wirusa. Zdarza się, że pojawiają się nawroty choroby i można wtedy zauważyć u kota ponowne osłabienie. Najczęściej ponownie pojawia się w okresach zwiększonego stresu oraz osłabienia odporności.
