Zdrowie Kwas askorbinowy – czym właściwie jest? Redakcja Opublikowano 12 listopada 2020 7 min czytania 0 421 kwas askorbinowy Witamina C to związek, którego właściwości wykorzystywane są już nie tylko w medycynie, ale także w kosmetyce. Jest ona słynna przede wszystkim z tego, że znakomicie wspomaga odporność organizmu. Znana również pod terminem kwasu askorbinowego, który jest skutecznym przeciwutleniaczem. Zapobiega on m.in. starzeniu się skóry oraz poprawia pracę układu krążenia. Szybkie menu: 1) Kwas askorbinowy – czym właściwie jest? 2) Rola kwasu askorbinowego w organizmie 3) Dzienne zapotrzebowanie na kwas askorbinowy 4) Niedobór witaminy C – objawy 5) Przedawkowanie kwasu askorbinowego Kwas askorbinowy – czym właściwie jest? Kwas askorbinowy to nic innego, jak powszechnie nam znana witamina C. Właściwości tego związku od lat wykorzystywane są w medycynie, a od pewnego czasu również w kosmetyce. Witamina C jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu, ponieważ bierze udział w wielu istotnych procesach. Związek chemiczny występuje naturalnie, w organizmach roślinnych oraz zwierzęcych. Oznacza to, że człowiek nie ma zdolności samodzielnego jej produkowania, więc powinno się ją dostarczać do organizmu razem z pożywieniem lub w formie suplementów. Rola kwasu askorbinowego w organizmie Jak wspomniano, witamina C jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ogrywa istotną rolę, ponieważ bierze udział w wielu czynnych procesach, które zachodzą w organizmie. Słynie ona m.in. z wspomagania odporności naszego organizmu oraz z uczestniczenia w syntezie włókien kolagenowych. Jest ona niezbędnym składnikiem procesu powstawania tkanki łącznej, spajającej tkanki organizmu oraz usprawnia transport składników pomiędzy nimi. Kwas askorbinowy wytwarza również kolagen, który odpowiada za szybkie gojenie się ran, złamań i siniaków. Ponadto jest świetnym przeciwutleniaczem, który usuwa wolne rodniki, a także zapobiega rozwojowi chorób nowotworowych. Idealnie sprawdza się w zapobieganiu uszkodzeniom mózgu, które wywołują wolne rodniki. W związku z czym wspomaga leczenie chorób neurologicznych, do których należą m.in.: choroby Alzheimera, schizofrenii, stwardnienia rozsianego, choroby Parkinsona. Dzienne zapotrzebowanie na kwas askorbinowy Człowiek nie jest w stanie samodzielnie wytworzyć witaminy C, co oznacza, że jej dostarczenie do organizmu powinno odbywać się w inny sposób. Można zawrzeć ją w ulubionych potrawach lub zażywać w postaci suplementów dostępnych w aptece. Według niektórych specjalistów, dzienne zapotrzebowanie na kwas askorbinowy wynosi ok. 75mg u kobiet, 90mg u mężczyzn oraz 40-50mg u dzieci. Jednak są też tacy, którzy zalecają podawanie większych dawek, sięgających nawet 200mg na dobę. Niedobór witaminy C – objawy Witamina C jest dla naszego organizmu tzw. ”niezbędnikiem”, który przyczynia się do jego prawidłowego funkcjonowania. Jej niedobór sprawia, że naczynia włosowate ulegają osłabieniu. W dodatku może doprowadzić do niedokrwistości, rozwoju astmy, a także zmian w kościach i chrząstkach. Objawy, dzięki którym możemy rozpoznać jej niedobór to m.in.: szybkie męczenie się oraz ogólne osłabienie bóle mięśni i stawów trudności w gojeniu się ran krwawiące dziąsła częste występowanie siniaków brak apetytu podatność na infekcje pękanie naczyń krwionośnych trudności w zrastaniu się kości Jednak istnieje szereg sytuacji, w których zapotrzebowanie na witaminę C wzrasta. Szczególną uwagę na jej przyjmowanie, należy zwrócić podczas długotrwałego wysiłku fizycznego, podczas wymiotów czy podczas zaburzeń czynności jelit. Ważne jest również, aby jej dawkę zwiększyły osoby starsze, osoby palące papierosy oraz te, które chorują na cukrzyce lub mają problem z nadciśnieniem tętniczym. Przedawkowanie kwasu askorbinowego Z racji tego, że witamina C jest substancją rozpuszczalną w wodzie, nie gromadzi się w organizmie. Wydalana jest wraz z moczem oraz potem, w związku z czym trudno o jej przedawkowanie. Jednak jeśli jej dzienna dawka przekroczy ok. 100mg, mogą wystąpić niepożądane skutki. Spora ilość witaminy C w organizmie, prowadzi do zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Zalicza się do nich m.in. silne bóle brzucha, nudności wymioty oraz biegunki. W rzadkich przypadkach występuje wysypka skórna oraz wytwarzają się kamienie nerkowe.